Ik was al jaren weduwe maar toen ik met pensioen ging kreeg ik behoefte aan gezelschap. Via een dating-bureau leerde mijn huidige vriend John kennen. Voor dat ik John kende vond ik alcohol eindelijk helemaal niet lekker. John trok echter iedere avond bij het eten een flesje wijn open, als ik weigerde vond hij mijn ongezellig en zo langzamerhand leerde ik drinken. In het begin was ik echt een gezelligheidsdrinker. Iedere reden was goed genoeg om een flesje wijn open te trekken; lekker kletsen en borrelen met buren, een terrasje pakken met vrienden en ga zo maar door, tijd en geld speelde geen rol. In de loop der jaren veranderde mijn drinkgedrag. In mijn hart wist ik dat ik meer dronk dan anderen, ik betrapte me erop dat ik steeds vroeger in de dag zin had in een glas wijn. Ik had het gevoel dat alcohol mij hielp de dag door te komen. Een ongelukkig gevoel knaagde aan mij, was ik wel gelukkig met John of werd ik ongelukkig van mijn drankmisbruik? Steeds vroeger trok ik een fles open: ‘één glaasje maar’ zei ik dan tegen mijzelf rond een uur of elf in de ochtend. “Om de scherpe randjes van de dag te halen".
Ik kon niet er niet meer om heen: ik was een probleemdrinker geworden en ben mij gaan melden bij de A.A.
Vroeger dacht ik dat alle alcoholisten zwervers waren. Maar nu weet ik dat drankmisbruik in alle gelederen van de maatschappij voorkomt. Bij allerlei soorten mensen; huisvrouwen, artsen of verplegers, een hoog opgeleide academici, alcohol grijpt haar prooi. Het stoppen ging me zoveel beter af toen ik besefte dat het een ziekte was waaraan ik leed. Het hielp me mee het schuldgevoel ten opzichte van mijn kinderen te verzachten. Uitkomen voor een ziekte is geen schande, mijn drinkgedrag was dat wel! Dankzij de A.A. heb ik de relatie met mijzelf, de kinderen en John kunnen herstellen. Het motto van onze groep is; kom, blijf komen en je komt er! Het werkt, ik ben mijzelf en de AA eeuwig dankbaar.
Josephien (een herstellende alcoholiste)
Ik kon niet er niet meer om heen: ik was een probleemdrinker geworden en ben mij gaan melden bij de A.A.
Vroeger dacht ik dat alle alcoholisten zwervers waren. Maar nu weet ik dat drankmisbruik in alle gelederen van de maatschappij voorkomt. Bij allerlei soorten mensen; huisvrouwen, artsen of verplegers, een hoog opgeleide academici, alcohol grijpt haar prooi. Het stoppen ging me zoveel beter af toen ik besefte dat het een ziekte was waaraan ik leed. Het hielp me mee het schuldgevoel ten opzichte van mijn kinderen te verzachten. Uitkomen voor een ziekte is geen schande, mijn drinkgedrag was dat wel! Dankzij de A.A. heb ik de relatie met mijzelf, de kinderen en John kunnen herstellen. Het motto van onze groep is; kom, blijf komen en je komt er! Het werkt, ik ben mijzelf en de AA eeuwig dankbaar.
Josephien (een herstellende alcoholiste)
