Mijn vertroebelde blik op het leven. In mijn jaren van drinken heb ik een bepaald beeld van de wereld om me heen gekregen. Geen zuiver beeld, maar een waanvoorstelling, een die mij het beste paste in mijn drinkgedrag. Alles greep ik aan om dit gedrag te rechtvaardigen, iets waar ik zelf in geloofde, in de volle overtuiging van mijn gelijk. Manipulatie was mijn tweede natuur geworden, dat ging vanzelf en wel op een manier zodat ik er zelf in geloofde en weer met de volle overtuiging. Door aan de AA-tafel te gaan zitten en te luisteren naar wat er gezegd werd (nadat ik inzag dat mijn leven stuurloos was geworden), begon ik heel langzaam te zien waar ik mee bezig was. Mijn machteloosheid tegenover de drank kon ik eerder toegeven, omdat dit een feit was waar ik niet onderuit kon. Ik leefde om te drinken, in de tijd dat ik niet kon drinken ivm andere verplichtingen, was ik er geestelijk constant mee bezig. Om maar iets te noemen: het plannen van drinken, het zorgen dat ik voldoende in huis had, enz. Natuurlijk kan ik hierover nog veel meer vertellen, maar wil graag het geluk dat me overkwam met anderen delen. Eenmaal aan de rand van de AA-tafel heb ik gemerkt dat lotgenoten mij de steun en de kracht gaven om te doen wat ik graag wilde doen: STOPPEN met drinken, nu én in de toekomst. Ik ben een gelukkige NIET-drinkende alcoholist; AA bedankt.
